Wanneer ek ‘n Volkswagen Beetle op die pad raakloop dan kyk ek altyd waar sy flikkerligte sit. Julle weet daardie armpies wat so uitgeskiet het langs die deure wanneer daar gedraai word. In Engels is dit semaphores.
Wanneer ek ‘n Volkswagen Beetle op die pad raakloop dan kyk ek altyd waar sy flikkerligte sit. Julle weet daardie armpies wat so uitgeskiet het langs die deure wanneer daar gedraai word. In Engels is dit semaphores.
Pa was die “traveler” in ons familie. Hy sou niks daarvan dink om ons in die kar te laai en êrens heen te ry. Ons eerste kar was ‘n Borgward – ‘n besonderse motor wat op voco-paraffin kon loop.
Daar was die oranje VW Beetle met die “dog-box”. Ek onthou die reis af Jeffereybaai toe – die bagasie is in die neus van die Beetle gelaai en dan het Pa die neus van die motor in die regte rigting gedruk. Ons plek was bespreek in die Jeffreys Bay Hotel. As ek reg is is dit vandag die Savoy Hotel. Pa het op gevoel gery so het ons Jeffreysbaai ge”overshoot” en in die destydse Ferreiratown gestop. Gelukkig was daar ‘n vriendelike man wat Pa in die regte rigting gestuur het.
Dan was daar later die bootvaart op die Knysna Lagoon en die gety wat ons wou intrek. Janboel en Julian wat moes stoot dat hulle bars om die boot op droeë grond te kry.
Al die kere wat ons gaan springhase jaag het met die Willy’s Jeep. Dit was ons Saterdag-aand uitstappie op die plaas. Menige aande het ons met Jeep en al in ‘n gat te lande gekom. Dit was pret om met ‘n groot gesukkel weer huis toe te hinkepink.
Die Nuwejaar kamp by West-end dam met pa se 8-ton lorrie en die wit Engelse tent. Die blou lorrie sou die naweek van Nuwejaar gelaai word met onder andere beddens wat kon opvou in sulke oulike amperse tafeltjies, die nodige potte en panne en natuurlik die wit tent. Daar is visgevang en geswem. Later van tyd was daar ‘n bootjie waarmee die vissermanne se hoeke die water ingeneem is. Dit was in die tye voor sonbrand beskerming en gewoonlik was daar ‘n paar erg verbrande rooi lywe.
Die kuier by tant Meraai in die Gamtoos en die tabak-vlooie wat ons byna opgevreet het. Ma het so in ‘n fluister stem vir Pa vertel van die vlooie maar ai, met Tant Meraai se ore was daar geen fout nie.
Dan onthou ek ook die kuiers by oom Salmon en Tant Pollie op Uitenhage. Tant Pollie was my ouma Barlow se suster. Vandag nog is Tant Pollie se appeltert deel van ons lewens en okkasie spyskaart. Ek onthou die tafel in die kombuis waar ons almal saam gekuier het en stories van die Kolonie vertel het.
Daar was die tye wat ons laat-laat middag by die huis weg ry om by Popeye, soos my Pa my Ma genoem het, se familie in Skurweberg te gaan kuier. Tant Madeleine en oom Was het by Skurweberg gebly. So lekker teen die klip koppie. Daar is gekuier om Grand-cru en roomys.
Soms het ons 21h00 van die plaas gery om op Cypress in die Steynsrus distrik te gaan kuier. Dit was waar Fritzie en Rhoda geboer het. Ontbyt aan die tafel in die voorhuis was altyd ‘n ondervinding met Fritzie wat vir elkeen ‘n snybrood gesny het. Nooit meer as een sny op ‘n slag. Vir ons Finchams was dit nogal vreemd want dit was ons stapelvoedsel. Ek onthou die uitstappie met die Bluebird Datsun in die Golden Gate. Daarna was Pa Gerald nooit weer gretig om Golden Gate te besoek nie.
Op ‘n ander toer is ons na Francistown in Botswana, daardie kuiers in die destydse Suid-Rhodesia. Die Vic Falls, waar ons op ‘n bootvaart op die meer was. Een van die passasiers se kinders het ‘n aap geterg en is gebyt. Toe moes almal terugkeer wal toe. Pa het ons die Valley of Ruins en Matopo Hills gewys. My gunsteling plek was Leopards Rock omdat dit so ‘n pienk kleur geverf was en ek het aan Monaco gedink.
Daar was al die rally’s saam met Cecil en Paaijapan. Persoonlik dink ek daar is klein-kinders met Av-gass in hulle bloed. Pa en Ma het een aand in die middel van die winter by ons oorgeslaap. Juis met die hele Rally konvooi. Pa het voorgestel dat die manne buite sou slaap maar het nie rekening gehou met die Vrystaatse koue nie. Die nag het die manne voor die kaggel geslaap. Dit het nogal ‘n gesnork uit die boonste rakke gewees.
Pat en Pa wat “flips” in DVZ ZA oor Kameel geneem het. Dit was vir Pa groot vreugde en hy het later jare vertel hoe Kameel en die omgewing uit die lug lyk. Daar is later ‘n langer aanloopbaan deur die mielielande gemaak. Later jare sou Pat, Ma, ek en Hennie gaan blomme kyk in Springbok. Ons het 'n landing op Halfweg gemaak en toe weer optestyg na Springbok. Op Springbok was die dorp toegetrek onder mis. Ons is onder 'n juigende alarm weer die lug in, en ja ek kan ‘n noodlanding aftik op my lys.
Daar was die kuier in Namibia by Susan en Derick. Die plaas was op Gobabis en toe die terugrit aangepak moet word was die motor se battery pad en al genade was die Landdrover. Nodeloos om te sê, Derick het ‘n plan gemaak, ‘n matras is vir Ma en Susie agter op die Landdrover gesit. Hulle moes darem in gemak reis. Ma kon nooit uitgepraat raak van hoe sy en Susie die hele pad terug Windhoek toe gegiggel het.
Daar’s al die kuiers by Mike en Hes in Bloemfontein en Mike wat Pa na elke “scrapyard” in Bloem moes neem. Dis seker waar ek my liefde vir ‘n skrootwerf gekry het.
Daar was kuier in Harrismith en pa se woorde aan Hennie – “Hendrik ek weet nie wat jy betaal het nie maar ek is seker jy het te veel betaal”
Oupa wat Pedri geleer het van toast, bacon en eiers – sy gunsteling!.
Wat ‘n lewensrit was dit nie!
When you give your children knowledge, you are telling them what to think. When you give your children wisdom, you do not tell them what to know, or what is true, but, rather, how to get to their truth.
Tot ‘n volgende keer
Hennie & Sandra
